İlk Tarık Tufan deneyimim oldu …
Boşluğa düşmüş iki ruhun romanı, biraz Albert Camusumsu tat bıraktı ssanki biraz yeraltımsı bir roman
Yazar Tarık Tufan alınmasın ama sanırım baş kahraman biraz “her devrin adamı” bir liboşa benziyor lakin hayatına üst kat komşusu Jülide işin içine girince sanki kabuk değiştirip bambaşka biri oluveriyor Jülide ise bir ressam ve sanatçı olarak daha derin aykırı, kitaptaki deyişle efsunlu bir tip derken az önce yazdığım gibi İshaka bir doz Jülide etkisinden sonra işler değişiyor …
Fazlasıyla iç burkan bir kitap …
Hayatta hiçbir şey tesadüf değildir dercesine birbirinin hayatına girmiş iki insan olaylar bir Jülide bir İshağın bakışıyla anlatılıyor …
Acaba gitmek mi kolay kalmak mı? Zaten kitabın giriş cümlesi “insanın en ölümcül yarası içinde an be an büyüyen gitme hevesidir1 lakin bence insanın pe çok ölümcül yarası vardır EN diyerek sınırlamayalım
Sonuçta kitap bence ortalamanın üzerinde, daha taze çıkmış tabi ki zaman belirleyecek …
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder